Wszyscy jesteśmy wariatami

" Nie ma ludzi normalnych, są tylko niezdiagnozowani" 

- podobno, tak zwykła mawiać pewna, znana mi pani psychiatra :))

I chyba coś w tym jest...

Ostatnio wokół mnie sporo rozmów około psychiatrycznych - ale proszę się nie martwić - nie zwariowałam- a przynajmniej tak mi się ciągle wydaje:)))

Zdarzyło się tak, że ktoś potrzebował pomocy specjalisty...  Takiego co to pomaga, gdy dusza ciałem krzyczy.... W całej tej zdawałoby się dramatycznej sytuacji wiele zabawnych chwil...Sama zainteresowana na przemian z płaczem, żartuje sobie z zaistniałego stanu rzeczy dzięki czemu i nam - wtajemniczonym -na sercach lżej...

Śmiać się z kimś łatwiej niż płakać....

 Mam nadzieję, że będzie happy end.... 

Jutro SZANOWNE SŁOŃCE wstanie o 7.15, a zajdzie o 16.39 !!!! Codziennie przybywa nam minut 

w JEGO SZANOWNEJ obecności - bo nawet jeśli za chmurami to JEST!

Tak wiec miłego PIĄTKU!!

Coś dla serca.

Znalazłam ten moment. Ciszę dla siebie... Potem pojawiło się serce...

 

 

 

Pięknej niedzieli życzę. I sił na nadchodzący tydzień!

Julita.

Drzwi

Są drzwi otwarte na oścież, przez które nikt nie przechodzi,
I te zamknięte na cztery spusty, w które pieści łomoczą.
Są drzwi do gabinetów, przez które nigdy nie przejdę,
I drzwi szpitalne, przez które nigdy przechodzić nie chcę.
Są drzwi, przed którymi zimo skamienia twarz,
A za, którymi ciepło wylewa łzy na policzki.
Są drzwi, przed którymi uginają się nogi i mokną dłonie,
A za którymi spada kamień z serca.
I takie, gdzie chwyta się za klamkę bez "proszę".
I takie, gdzie klamki nie ma.
I te, pod którymi zostawia się kwiaty i brudne buty...

Są drzwi, które nie wiem, czy powinnam otworzyć
A jeśli tak, czy na pewno już teraz
Siedzę pod nimi i szukam klucza...w pęku innych rozwiązań....

Te zdjęcia robiłam dokładnia rok temu...w Katalonii...
Wszystkiego pięknego...Wyłącznie dobrych drzwi:))
Julita.

Psycholog

Jestem domorosłym psychologiem. 

Ciągle studiuję kierunek: "Julityzm - dlaczego, po co, jak?":))

Zaglądanie w samego siebie ma naprawdę terapeutyczną moc. Bo, żeby pokonać demony trzeba je najpierw dobrze poznać, a żeby je poznać trzeba być tu i teraz..

Potrzeba trochę czasu, aby się tego nauczyć...To proces, który trwa i pewnie nigdy się nie kończy, ale im dalej w głąb siebie tym bliżej własnej ciszy... Cisza jest ukryta tam, gdzie tylko my sami dotrzeć możemy...

" Zośka " w mojej pracy znalazła się na zakręcie...O dziwo w pracy znalazła zrozumienie i pełne zaangażowanie kilku jak się okazało bardzo mądrych osób...Ktoś zadzwonił, gdzie trzeba, inny co godzinę odbiera telefony i po raz setny wysłuchuje tych samych słów i chlipania do słuchawki, ktoś podarował kilka książek...Jedną z nich pożyczyłam.... i analizuję:)

Polecam.

Dobranoc. Miłego dnia jutro. Spokojnego:  oddychania, słuchania i mówienia - bycia.

Julita:)