Patrząc wczoraj w niebo i słuchając w radio prognozy pogody na kolejne dni uśmiechałam się pod nosem, że po raz kolejny moje teorie potwierdzą się...Piękne błękitne niebo z delikatnie snującymi się po nim małymi, białymi obłoczkami, temperatura powietrza, taka, że moje pieski zwykle pełne energii brykające po podwórku leżały w cieniu z wywieszonymi różowymi jęzorkami...W każdym bądź razie nic ( poza meteorologami oczywiście) nie wróżyło burz i gwałtownego ochłodzenia...
No i masz tu! Sprawdziło się! Ale nie moje doskonałe teorie, sprawdziły się przepowiednie fachowców! Leje, wieje i mówią ( zaczynam wierzyć w to co mówią), że ma być jeszcze gorzej. Normalnie nie miałabym nic przeciwko takiej pogodzie, ale ja przecież na sobotę zaplanowałam imprezę dla przyjaciół na łonie natury........
No nic, przeniesiemy przyjaciół do domu, grunt, że będą przyjaciele...Grunt, że w ogóle są...
A z pogodą tak jak z życiem, nie można jej zaplanować, zamówić, zaklepać, trzeba brać ją jaka jest, nie ma sensu się szarpać i złościć .Wiem, to banał, jednak prawdziwy.Trzeba usiąść, zamknąć oczy, a kiedy poczujemy wiatr na policzkach to właśnie będzie życie...nasze życie...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za wpis, dziękuję, że tu jesteś.